Το
κραχ του ’29 συγκριτικά με την οικονομική κρίση του σήμερα!
Πολλοί
είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η ιστορία του οικονομικού κραχ του 1929
επαναλαμβάνεται στις μέρες μας. Οι κοινωνικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης του
1929 όπως ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων, περικοπές μισθών και πολλά άλλα έχουν
κάνει έντονη την εμφάνιση τους και στην εποχή μας. Για να κατανοήσουμε όμως καλύτερα
το γεγονός αυτό θα κάνουμε μία γρήγορη ιστορική επισκόπηση των γεγονότων που
συνέβησαν εκείνη την εποχή.
Η
κρίση έγινε αισθητή μόλις μετά τον Ά Παγκόσμιο πόλεμο, όπου ο κόσμος διέρχεται
σε μια σύντομη περίοδο οικονομικής κρίσης, η οποία ξεπεράστηκε γρήγορα. Το 1921
παρατηρείτε μία ανάκαμψη της οικονομίας και μία στροφή προς τη μαζική παραγωγή. Αυτό
το γεγονός έστρεψε τον κόσμο προς την κατανάλωση και την μαζική παραγωγή
ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την περίοδο 1923 – 29 η Ευρώπη κινείται σε ρυθμούς
οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, χάρη στο αμερικανικό χρήμα, γεγονός που
οδήγησε και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες προς την μαζική τυποποιημένη
παραγωγή.
Η
παραγωγή όμως αυτή επέφερε πολλαπλά προβλήματα, λόγω του ότι ήταν δύσκολο να
βρεθούν πελάτες που να μπορούν να αγοράσουν αυτή τη τεράστια ποσότητα των
βιομηχανικών προϊόντων. Οι αγρότες πουλούσαν φθηνά τα προϊόντας τους με
αποτέλεσμα το κέρδος τους να είναι ελάχιστο, και οι μισθοί γενικότερα
αυξάνονταν με πολύ αργούς ρυθμούς, έχοντας ως συνέπεια να μην μπορούν να
απορροφήσουν τα παραγόμενα προϊόντα τους, των οποίων οι τιμές συνεχώς
αυξάνονταν.
Στη
συνέχεια προκειμένου να αποτραπεί αυτή η κατάσταση, οι επιχειρήσεις επιλέγουν
να κάνουν διαφημίσεις για να στρέψουν τον κόσμο στην κατανάλωση, και οι
τράπεζες προκαταβάλλουν στους αγοραστές
τα αναγκαία για τις αγορές τους χρήματα, με τον όρο να τα επιστρέψουν αργότερα
με τόκο. Οι συνέπειες αυτών των επιλογών επέφεραν στην οικονομία δυσάρεστες
συνέπειες για το λόγω ότι όλη η οικονομία κατέληξε να στηρίζεται στις τραπεζικές
πιστώσεις και οι επιχειρήσεις συνεχώς να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους και
τις μετοχές να ανεβαίνουν στο
χρηματιστήριο.
Η ΜΕΓΑΛΗ
ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1929-1932. Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.
prevezaredwave.blogspot.com
Στις 22 Οκτωβρίου 1929, ξεσπά η μεγάλη κρίση. Σύμφωνα
με τους αναλυτές η κρίση προκλήθηκε μετά από το χρηματιστηριακό κραχ, που
ξεκίνησε στις 24 Οκτωβρίου του 1929 . Εκείνη την μέρα ρευστοποιήθηκαν 13
εκατομμύρια τίτλοι μετοχών. Από εκείνη την ημέρα μεγάλος αριθμός Αμερικανών
ρευστοποιεί τις μετοχές του για να τις τοποθετήσει αλλού ελπίζοντας να κερδίσει
περισσότερα.
Μετά από αυτό, αμέσως η τιμή των μετοχών αρχίζει να
πέφτει κατακόρυφα με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας πανικός στο
χρηματιστήριο. Στη συνέχεια όλοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να πουλήσουν τις μετοχές
τους πριν πέσουν οι τιμές τους πιο χαμηλά. Όσες τράπεζες όμως που είχαν τοποθετήσει τα χρήματα των πελατών
τους σε μετοχές για να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη, καταστρέφονται και
κηρύσσουν πτώχευση. Άλλες τράπεζες μπροστά στην οικονομική κρίση δεν δανείζουν
πια τα χρήματα τους στους πελάτες τους για να αγοράσουν βιομηχανικά προϊόντα
και αρνούνται τα χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις.
Οι επιχειρήσεις που δεν μπορούν πια να διαθέσουν τα
προϊόντα τους και τα βλέπουν να συσσωρεύονται σε στοκ, αναγκάζονται να ρίξουν
τις τιμές. Πολλές χρεοκοπούν. Ακόμη και τα τραστ περιορίζουν την παραγωγή τους.
Οι εργάτες απολύονται ή εισπράττουν μειωμένες αμοιβές, πράγμα που επιδεινώνει
την οικονομική κρίση, γιατί με την σειρά τους, δεν μπορούν να αγοράσουν. Στα
μέσα του 1930 όλη η αμερικάνικη οικονομία έχει παραλύσει. Ο
υπερβολικός δανεισμός θεωρείται μία από τις αιτίες της μεγάλης κρίσης. Οι
καταρρεύσεις πήραν μορφή χιονοστιβάδας καθώς απελπισμένοι τραπεζίτες απέσυραν
δάνεια, τα οποία δεν είχαν χρόνο ή χρήματα οι δανειολήπτες να αποπληρώσουν.
Όντας τα μελλοντικά κέρδη χαμηλά, η επένδυση κεφαλαίων και οι
κατασκευές περιορίστηκαν ή πάγωσαν τελείως. Εν όψει προβληματικών δανείων και χειροτέρευσης
μελλοντικών προγραμμάτων, οι διασωθείσες τράπεζες κατέστησαν ακόμη πιο
συντηρητικές στις χορηγήσεις δανείων. Άρχισαν να "κτίζουν" κεφαλαιακά
αποθέματα και να περικόπτουν τα δάνεια, εντείνοντας την υποτίμηση του χρήματος.
Ένας φαύλος κύκλος σχηματίστηκε, ενώ ακολούθησε και η οικονομική κατρακύλα.
Αυτή η αυτοεκπληρούμενη προφητεία προκάλεσε μετέτρεψε την οικονομική ύφεση του
1930 σε μια μεγάλη οικονομική εξαθλίωση μέχρι το 1933
Η ΔΙΕΘΝΗΣ
ΚΡΙΣΗ
syriza-vyrona.pblogs.gr
Από τις Ηνωμένες Πολιτείες η κρίση επεκτάθηκε σε
ολόκληρο τον κόσμο. Οι αμερικάνικες τράπεζες που είχαν δανείσει χρήματα στις
άλλες χώρες, επιδιώκουν να επαναπατρίσουν τα κεφάλαια τους για να
αντιμετωπίσουν τις οικονομικές τους δυσκολίες. Έτσι προκαλούν χρεοκοπία
στις γερμανικές και αυστριακές τράπεζες που στηρίζονται κυρίως στον αμερικανικό
δανεισμό.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Άμεσο αποτέλεσμα της κρίσης ήταν να προκληθεί σε
ολόκληρο τον κόσμο ένα κύμα κοινωνικής εξαθλίωσης. Ένας μεγάλος αριθμός εργατών
στις χώρες που επλήγησαν περισσότερο έμεινε άνεργος: 13 εκατομμύρια στις Ηνωμένες
Πολιτείες στα 1932, 6 εκατομμύρια στην Γερμανία. Στους άνεργους πρέπει να
προσθέσουμε ακόμη τους υπαλλήλους και τους διευθυντές των επιχειρήσεων που
έκλεισαν. Οι έμποροι βλέπουν τις εργασίες τους να μειώνονται γιατί
δυσκολεύονται να πουλήσουν και οι πελάτες των ελεύθερων επαγγελμάτων συνεχώς
ελαττώνονται. Οι αγρότες δεν βρίσκουν αγοραστές για τα προϊόντα τους παρά την
πτώση των τιμών. Αυτή η ανέχεια προκαλεί την οργή των πολιτών κατά των
κυβερνήσεων, που τις θεωρούν υπεύθυνες για την κρίση: πορείες, διαδηλώσεις,
συγκρούσεις ανέργων με την αστυνομία στους δρόμους είναι καθημερινό φαινόμενο
για τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής. Εκτιμάται ότι περίπου 140 δισ.
δολ. καταθέσεων εξατμίστηκαν και 10.000 τράπεζες έβαλαν λουκέτο.
Μία από τις κυριότερες συνέπειες αυτής της κρίσης
είναι η ακόμα μεγαλύτερη κεφαλαιοκρατική συγκέντρωση, η οποία και επαύξησε τον
ρόλο των τραστ στην οικονομική ζωή. Τα μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα βρήκαν
τη ν ευκαιρία και εξαγόρασαν τις μικρότερες επιχειρήσεις που χρεοκόπησαν ή που
δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στην κρίση. Το ίδιο συμβαίνει και στον τραπεζικό
τομέα. Πολλοί αγρότες και κάτοικοι μικρών πόλεων συρρέουν στα μεγάλα αστικά
κέντρα με την ελπίδα να βρουν δουλειά. Ο πληθυσμός των αστικών κέντρων
αυξάνεται και δημιουργούνται πρόσθετα κοινωνικά προβλήματα. Η διάρθρωση της
αστικής κοινωνίας διαταράσσεται. Τα μεσαία αστικά στρώματα, με τη χρεοκοπία των
επιχειρήσεων τους, χάνουν την οικονομική τους υπόσταση και προλεταριοποιούνται.
ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ
ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
alithinapsemata.wordpress.com
Η χρηματιστηριακή φούσκα, το αεριτζίδικο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ο
εκτεταμένος δανεισμός, η εξαπάτηση πολιτών, η έκρηξη του καταναλωτισμού αποτελούν κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία του σήμερα, της ελληνικής κρίσης του 1999 και πολλών άλλων οικονομικών κρίσεων που φτάνουν
μέχρι πίσω στο κραχ του 1929 στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα τώρα τα αίτια της
οικονομικής κρίσης είναι: ο υπερβολικός δανεισμός, η υπερκατανάλωση, ο λάθος
χειρισμός χρημάτων, και τέλος η αναποτελεσματική πολιτική του κράτους.
Σύμφωνα με τα παραπάνω
παρατηρούμε ότι υπάρχουν αρκετές ομοιότητες της περιόδου εκείνης με το σήμερα. Οι
κοινωνικές επιπτώσεις συνδέονται άμεσα με την ανεργία, την οικονομική
εξαθλίωση, την φτώχεια, τις περικοπές μισθών και πολλά άλλα που συνέβαιναν τότε
και τώρα. Επιπλέον ο όρος κρίση είναι ακόμη ένα στοιχείο που ακούγεται συχνά στις
μέρες μας και βιώνεται έντονα. Αν θέλαμε όμως να συγκρίνουμε τις δύο αυτές
περιόδους ποια από τις δύο θα χαρακτηρίζαμε ως πιο δύσκολη και δυσάρεστη;
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που βιώνουμε
σήμερα χαρακτηρίζεται από πολλούς ως μία χειρότερη κατάσταση που αν και έχει
επιφέρει λίγο πολύ παρόμοιες επιπτώσεις, η κοινωνική αποδοχή διαφέρει κατά πολύ
από. Αρχικά να αναφέρουμε ότι η οικονομική ύφεση του 1929 προκλήθηκε σε μία
περίοδο που πολύ πρόσφατα είχε διεξαχθεί ο Ά Παγκόσμιος πόλεμος. Το γεγονός
αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο στο ότι ο κόσμος ήταν εξοικειωμένος στο να ζει
μέσα στην φτώχεια και γενικότερα σε αντίξοες συνθήκες. Κατά τη διάρκεια ενός
τέτοιου πολέμου, ο κόσμος στερούνταν σχεδόν τα πάντα, ακόμα και την ίδια του
την ζωή. Αντίθετα, στις μέρες μας συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σχεδόν κανένας
μας δεν μπορούσε να διανοηθεί τέτοιου είδους οικονομικής επιπτώσεις ύστερα από
τόσο μεγάλη πορεία οικονομικής ανόδου. Επομένως οι επιπτώσεις της οικονομικής
κρίσης για τους σημερινούς πολίτες φάνταζαν αδιανόητες, γεγονός που προκάλεσε μεγάλες
ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις.
Ακόμη, ένα ακόμη βασικό χαρακτηριστικό
τη περιόδου εκείνης είναι πως δεν υπήρχαν οι υποδομές που έχουμε σήμερα. Το κράτος
στις μέρες μας έχει αναλάβει να παρέχει υπηρεσίες που τότε δεν υπήρχαν, όπως για
παράδειγμα η δωρεάν παιδεία και πολλά άλλα. Συνεπώς όταν κάτι δεν το είχες
ποτέ, δεν λυπάσαι όταν το χάνεις, σε αντίθεση με το σήμερα, που όσα μας είχαν
προσφέρει , μας τα παίρνουν πίσω.
Τέλος άλλο ένα σημείο που θέλω να
σταθώ σχετικά με την εποχή μας είναι το γεγονός ότι η οικονομική κρίση του 1929
αντιμετωπίστηκε με τη μέθοδο του New Deal το οποίο επέφερε θετικά αποτελέσματα,
σε αντίθεση με το σήμερα όπου η μέθοδος της δικής μας κυβέρνησης δεν επιφέρει
αποτελέσματα αλλά ίσως να δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
ΚΡΙΣΗ
ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΕΡΙΟΔΩΝ
titopacker.wordpress.com
Είναι γνωστό σε όλους ότι η πρωταρχική
συνέπεια μίας κρίσης είναι η ανεργία. Τα μεγαλύτερα ποσοστά της ανεργίας που
είχαν υπάρξει ποτέ, είχαν σημειωθεί την περίοδο της ύφεσης 1932 -1933.
Το 22%-23% του εργατικού δυναμικού στη Βρετανία και το Bέλγιο, το 24%
στη Σουηδία, το 27% στις HΠA, το 29% στην Αυστρία, το 31% στη Νορβηγία, το 32%
στη Δανία βρέθηκε άνεργο. Ακόμα και η ανάπτυξη που σημειώθηκε μετά το 1933 δε
μείωσε το μέσο όρο της ανεργίας της δεκαετίας του ’30 κάτω από το 16%-17% στη Βρετανία
και στη Σουηδία ή κάτω από το 20% στην υπόλοιπη Σκανδιναβία, την Αυστρία και
τις HΠA. Όσο μπορεί κανείς να θυμάται, τέτοια μεγάλη οικονομική καταστροφή
ουδέποτε υπήρξε στη ζωή των εργαζομένων.
Σήμερα τα ποσοστά ανεργίας πλησιάζουν πολύ αυτά τα ποσοστά αφού η
πραγματική ανεργία στη χώρα μας, με κύρια θύματα τους νέους που ένας στους δυο
άνεργος και αναγκάζεται να ξενιτευτεί, κινείται στο 25-26%, δηλαδή σε ποσοστά
που είχε η χώρα μας μόνο μετά τη μικρασιατική καταστροφή και το τέλος του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου. Η πραγματικότητα της ανεργίας είναι ένα μείζον ζήτημα που κυρίως οι νέοι το βιώνουν εντονότερα. Σύμφωνα με τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, και μάλιστα με άγνωστη ημερομηνία λήξης